De Kosmische Dans van Shiva bij CERN

De Kosmische Dans van Shiva bij CERN

Op 18 Juni, 2004, werd een ongebruikelijk nieuw oriëntatiepunt onthuld bij CERN, het Europese Centrum voor Onderzoek naar de Fysica van de subatomaire deeltjes (deeltjesversneller) in Genève - een 2m lang standbeeld van deIndische God Shiva Nataraja, Lord van Dans. Het standbeeld, dat Shiva' symboliseert, Shiva als de kosmische danser Koothan die zijn goddelijke dans uitvoert om een vermoeid heelal te vernietigen en voorbereidingen voor godBrahma te maken om het proces van verwezenlijking te beginnen, werd gegeven aan het CERN door de Indische overheid om het onderzoek center' te vieren; en voor een lange samenwerking met India.

Een speciale plaque naast het standbeeld Shiva bij CERN verklaart de betekenis van de metafoor van de kosmische dans van Shiva met verscheidene citaten uit de Tao van Fysica. Hier is de tekst van de plaque:

Ananda K. dat Coomaraswamy, het kijken achter het ritme van alle tijden de schoonheid, de macht en de gunst van Nataraja, schreef er eens over"het is het duidelijkste beeld van de activiteit van God welke om het even welke kunst of godsdienst kan van opscheppen!."

Meer onlangs, verklaarde Fritjof Capra dat de "Moderne fysica heeft aangetoond dat het ritme van verwezenlijking en vernietiging niet alleen duidelijk in de draai van de seizoenen en in de geboorte en de dood van alle levende schepselen ligt, maar ook de eigenlijke essentie van anorganische kwestie is" en dat "voor de moderne fysici,  Shiva' s dans de dans is van de subatomaire deeltjes."

Het is inderdaad zoals Capra besloot: "Honderden jaren geleden creëerden Indische kunstenaars visuele beelden van het dansen van Shiva, eenreeks van mooie bronzen beelden. In onze tijd, hebben de fysici de meest geavanceerde technologie gebruikt om de patronen van de kosmische dans af te beelden. De metafoor van de kosmische dans verenigt oude mythologie, zo godsdienstige kunst en moderne fysica."

(persoonlijk) Het opmerkelijk is dat ik enige tijd na het verschijnen van de oude vrouw spontaan informatie ben gaan opzoeken over de kwantum Mechanica en de Kwantum Fysica. Bij de Slegte viel uit de rekken de Bhagavad-Gitatrouwens een veel besproken boek onder de wetenschappers van Kwantumfysica. 

De ontelbare documenten, nota’s, boeken en ingesproken bestanden liggen te wachten om te verwerken, wat misschien wel mijn levenswerk zal worden.

Het begin...

Een oude vrouw sprak me aan, wat volgde is niet van deze wereld!

(Het verhaal van een getuige)


Getuige X

Niet van deze wereld!

Op zaterdag 07 april 2007 was ik getuige van een bijzondere gebeurtenis, een gebeurtenis waar ik eigenlijk zo weinig mogelijk wil aan denken! Maar voor dit boekje wil ik deze gebeurtenis nog eens vertellen en omdat die gebeurtenis ook aan de basis ligt van grote veranderingen in het leven van Rudy. Het is ook de rode draad in het ganse verhaal welke hij jullie zal brengen en omdat het gewoonweg de waarheid is.

Paasweekend omstreeks 12u bij het verlaten van een grootwarenhuis te Gentbrugge werd Rudy aangesproken door een oude vrouw. De oude vrouw vroeg of ze het plantje welke ze had gekregen aan de kassa ter gelegenheid van het paasweekend aan hem mocht geven want zij kon er niks mee doen.

Rudy zei, maar neen dat is jouw plantje plaats het ergens is in de keuken en geef het wat water en geniet ervan. (Die dag kreeg iedereen een vetplantje met gele bloemetjes, kalanchoe genaamd)

Toen kwam ze net voor Rudy staan en ze begon aan een bizar en lang verhaal. Ze had het over een rare wereld, een put waar ze ingevallen was maar niet verdronken. Ze was getrouwd geweest en had 2 kinderen welke ze nog had kunnen redden, ze had ze ergens kunnen tussenschuiven zodat ze gered waren.

Ze vertelde dat alles wat we alle dagen zien er eigenlijk niet is, en het rollenpatroon zoals wij het kennen van vader, moeder enz. niet bestaat. Ze zei dat ze gestraft was omdat ze slechte dingen gedaan had en dat ze daarom hier moet blijven. Ze moest naar een zogezegde school waren er andere kinderen zaten maar die er eigenlijk niet waren, ze zei dat ze kinderen uit stof zien heeft zien verschijnen en ze terug in stof zien verdwijnen.

Ze sprak steeds over ”Ze”, ze kunnen alle vormen aannemen zelfs bomen, de bomen konden zelfs gezichten aannemen. Rudy zag er volgens haar uit als een gelovig figuur, een soort god met blonde krullen.

Ze had het ook over een man die zei wat wel en niet mocht en dat dat van vader, moeder, familie en zo eigenlijk allemaal niet echt was, dat er eigenlijk geen band is en dat de dingen uit het niets kwamen.

Toen ze haar verhaal aan het vertellen was konden wij er eigenlijk niet veel tussen brengen, ik stond daar maar te luisteren en wist eigenlijk niet wat ons overkwam, ik vond zelfs dat ze ons een beetje tegenhield om weg te gaan zodat ze verder kon vertellen. Ergens vind ik het een eng verhaal…

Ze had wel een luide stem maar soms had ik ook de indruk dat de mensen alleen maar ons zagen staan en niet die vrouw.

Rudy dacht net hetzelfde als ik, we dachten eerst aan een zwaar dementerende oude vrouw. Ze zei dat ze niks kon doen met het plantje die ze ons gegeven had en dat we haar daar niet hoefden voor te bedanken.

Toen we naar buiten wenste Rudy haar nog een prettige dag waarop zij direct antwoorde dat wij naar een betere plek gingen dan zij. Ik zag haar tussen twee geparkeerde auto's gaan en het leek net alsof ze een sleutel in het sleutelgat wou steken om de deur te openen. Wat toen gebeurde voor onze ogen is het meest bizarre aan het ganse verhaal, ze loste op in de ether zonder enig spoor na te laten.

In die wagen zien we plots twee kinderen van ongeveer elf jaar, een jongen met zwart haar voorin en een meisje met blond lang haar achter in de wagen, het leek erop alsof ze tikkertje speelden en toen we dichter kwamen lachten beide kinderen met een bijna hemelse en vredige glimlach. Ik heb me zelfs al afgevraagd of zij toen niet één van die twee kinderen was?

Ik kan me wel niet meer voorstellen hoe die vrouw er eigenlijk uitzag en ook niet wat ze aan had in tegenstelling met wat Rudy nog alle dagen ziet. Het is alsof dat bewust gedaan is dat ik mij haar niet meer zou herinneren, alleen maar gedeelten van haar verhaal. Het verhaal is dus eigenlijk belangrijker dan de persoon wie het kwam zeggen denk ik!

Rudy vertelde me nadien dat hij in normale omstandigheden aan die kinderen zou gevraagd hebben of ze die oude vrouw ook gezien hadden, maar iets was sterker dan we kunnen denken want het enige wat we konden doen is in de auto stappen en daar vertrekken.

(Op zaterdag 07 april 2007 werd ik aangesproken door een oude vrouw, wat volgde is eigenlijk een verhaal welke niet thuishoort in onze denkwereld. De getuige die hier het verhaal brengt wenst verder anoniem te blijven)